MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : İş yeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinin âmir hükmü uyarınca, uzlaşmaya tâbi olmayan bir suçla birlikte uzlaşmaya tâbi olan bir suç birlikte işlenmişse, uzlaşma hükümleri uygulanmaz.
Dairemize göre; uzlaşmaya tâbi olmayan suçtan beraat ya da düşme kararı verilmesi hâlinde, uzlaşma engeli ortadan kalktığından uzlaşma kapsamında olan suçtan dolayı uzlaştırma işlemlerinin yapılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 3 ve 4. fıkralarında belirtilen hâllerde verilebilen ceza verilmesine yer olmadığına kararlarına gelince, tıpkı mahkûmiyet kararlarında olduğu gibi suçun işlendiği kabul edilmekte ancak, mezkûr maddede kabul edilen sebeplerin varlığı nedeniyle anılan karar verilmektedir.
Bu durumda, sanık hakkında güvenlik tedbirine hükmolunabileceği gibi, tazminat sorumluluğu da devam eder. Uzlaştırmaya tâbi olmayan bir suç, uzlaşma kapsamında bir suçla birlikte işlenmişse, uzlaştırma kapsamında olmayan suçtan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi hâlinde dahi, CMK’nın 253/3. maddesindeki uzlaştırma hükümlerinin uygulanmasına engel olan hâl mevcudiyetini korumaktadır.
Somut olayda, sanık hakkında 142/2-h maddesinde düzenlenen bina içinde hırsızlık suçundan yerel mahkemece ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiş olduğunun anlaşılması karşısında 5237 sayılı TCK’nın 116/2-4 ve ile 151/1/1. maddeleri kapsamındaki uzlaşmaya tabi geceleyin iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarının yargılamasında, halen mevcudiyetini koruyan uzlaştırmaya tabi olmayan bina içinde hırsızlık suçuyla beraber işlenme engeli dolayısıyla uzlaştırma prosedürünün işletilemiyeceği değerlendirilerek tebliğnamede yer alan bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Tekerrüre esas alınan ilamda, TCK"nın 58. maddesinin uygulandığı anlaşılmakla, sanığın ikinci kez mükerrir olduğunun tespiti ile cezasının 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ...’ün temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 30.09.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.