Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Taksirle öldürme suçundan ... Asliye Ceza Mahkemesinin 17.02.2011 tarih ve 2010/32 E- 2011/ 90 K. sayılı, 29.03.2011 tarihinde kesinleşen kararı ile hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilip, 5 yıl denetim süresi belirlenen sanığın denetim süresi içinde işlediği kasıtlı suç nedeniyle ... Sulh Ceza Mahkemesi"nin 22.11.2012 tarih ve 2012/564 E - 2012/1041 K. sayılı ilamı ile mahkumiyetine karar verildiği, bu kararın 22.11.2012 tarihinde kesinleştiği, CMK’nın 231/11. maddesi gereğince yapılan ihbar üzerine duruşma açılarak 17.02.2011 tarih ve 2010/32 E- 2011/ 90 K. sayılı hükmün açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin 11. fıkrası uyarınca ancak, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanık hakkında durumunun değerlendirilerek, kısmi infaz veya koşulların varlığı halinde TCK"nın 50. ve 51. maddelerinin uygulanması suretiyle yeni bir mahkumiyet hükmü kurulabileceği gözetilmeksizin yeniden suç işleyen sanık hakkında önceki hükmün açıklanması ile yetinilmesi yerine kurulan hükümdeki hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın şirketin imalat ve üretim sorumlusunun kardeşi ... olması nedeni ile kendisinin kusurunun bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2.TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, taksitlerden birinin ödenmemesi halinde, geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ihtarından sonra, aynı madde gereğince “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin” ihtar edildiği sırada, infaz aşamasında nazara alınması gereken 5275 sayılı Kanunun 106. maddesininde uygulama maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. bendindeki “amaç ve saiki” ve 4. bendindeki, “5275 Sayılı Yasa 106 maddesi ” ibarelerinin çıkatılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.