Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25114 Esas 2022/4171 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suç tarihinde uzlaşma kapsamında olmayan mala zarar verme suçu bakımından hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile, CMK’nın 253/3. maddesinde yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin madde metninden çıkarılması dolayısıyla mala zarar verme suçunun da uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında, 6763 sayılı Kanunda belirtilen prosedüre uygun şekilde uzlaştırma girişiminde bulunulması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2-Kabule göre de; sanık hakkında tekerrüre esas alınan Manavgat 1. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2008/394 Esas 2009/36 Karar sayılı ilamı ile kısa süreli hapis cezasının TCK'nın 50/1-f maddesi uyarınca 4 ay süreyle kamuya yararlı işte çalışma seçenek yaptırımına çevrildiği, 5237 sayılı TCK'nın 58/2-a-b maddelerine göre sadece hapis veya adli para cezalarının tekerrüre esas alınabileceği ve TCK'nın 50/5 maddesi uyarınca da uygulamada asıl mahkumiyetin bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbir olduğunun belirtildiği, bu itibarla söz konusu seçenek yaptırımdan ibaret mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 09/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.