Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24484 Esas 2022/4170 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, cinsel taciz, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında katılan ...'a yönelik yaralama suçundan hüküm kurulması unutulmuş ise de zamanaşımı süresi içinde hüküm kurulması olanaklı görülmüştür.
1-Sanık ... hakkında katılan ...'ye yönelik yaralama suçu ile katılan ...'a yönelik cinsel taciz suçundan verilen hükümlerin temyiz incelemesi neticesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesi neticesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Ankara 7. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2011/1939 esas, 2013/920 karar sayılı ilamı ile kısa süreli hapis cezasının TCK'nın 50/1-f maddesi uyarınca 3 ay süreyle kamuya yararlı işte çalışma seçenek yaptırımına çevrildiği, 5237 sayılı TCK'nın 58/2-a-b maddelerine göre sadece hapis veya adli para cezalarının tekerrüre esas alınabileceği ve TCK'nın 50/5 maddesi uyarınca da uygulamada asıl mahkumiyetin bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbir olduğunun belirtildiği, bu itibarla söz konusu seçenek yaptırımdan ibaret mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenden 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunduğu anlaşılmakla, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükümden sanık hakkında TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafların çıkartılarak yerine “Sanık hakkında Ankara 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/1061 Esas - 2008/1389 Karar sayılı ilamı ile verilen mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” paragrafının eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ancak koşullu salıvermeye eklenecek sürenin CMK'nın 326/son maddesi uyarınca aleyhe temyiz olmaması sebebiyle mahkemenin tekerürre esas aldığı 04.09.2011 tarih, 2011/1939 esas, 2013/920 karar sayılı ilamdaki cezadan daha ağır olamayacağının gözetilmesine,
3-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükmün temyiz incelemesi neticesinde;
CMK'nın 225. maddesi uyarınca hükmün konusu iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2014/32407 soruşturma numaralı iddianamesi ile sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılmış dava bulunmadığı gözetilmeden, bu suçtan suçundan ek iddianame düzenlenmesi sağlanmadan, yazılı şekilde bu suçtan mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle CMK’nın 225. maddesinin 1. fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 09.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.