Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/13527 Esas 2020/3370 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13527
Karar No: 2020/3370
Karar Tarihi: 04.06.2020

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/13527 Esas 2020/3370 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu dava, mirasın gerçek reddi isteğine ilişkindir. Talep eden, murisinin malvarlığını aşacak derecede harcamalar yaptığı gerekçesiyle mirasın reddine karar verilmesini istemiştir. Öncelikle 3 Sulh Hukuk Mahkemesi ile 1. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından görevsizlik ve yetkisizlik kararları verilmiş, sonrasında Yargıtay 20. Hukuk Dairesi, Sulh Hukuk Mahkemesi'nin yargı yeri olarak belirlenmesine karar vermiştir. Ancak Sulh Hukuk Mahkemesi, mirasçının babasından kalan mirasın kabul edildiğine dair hareketler sergilediği gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Temyiz eden tarafından, hükümde hata olduğu gerekçesiyle Yargıtay 14. Hukuk Dairesi'ne başvurulmuştur. Daire, mirasçılık belgesi almanın terekeyi sahiplenmek anlamına gelmediğini belirtmiş ve hükmün bozulmasına karar vermiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 2. maddesi gereği, hakkın açıkça kötüye kullanılması hukuk düzeni tarafından korunmamaktadır.
Kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 2. maddesi.

14. Hukuk Dairesi 2016/13527 E. , 2020/3370 K.

"İçtihat Metni"

14. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Talep eden vekili tarafından, 03/11/2015 gününde verilen dilekçe ile mirasın gerçek reddi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; talebin reddine dair verilen 24/12/2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi talep eden vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasın gerçek reddi isteğine ilişkindir.
Talep eden, murisi ...’nin 27.03.2014 tarihinde vefat ettiğini, murisinin sağ iken malvarlığını aşacak derecede harcamalar yaptığını belirterek, mirasın reddine karar verilmesini istemiştir.
... Sulh Hukuk Mahkemesinin 19.08.2014 tarihli, 2014/562 E sayılı ilamı ile mahkemenin yetkisizliğine karar verilmiştir. ... 3. Sulh Hukuk Mahkemesinin 17.11.2014 tarihli 2014/1161 E, 2014/1444 K sayılı ilamı ile talebin görev ve yetki yönünden reddine karar verilmiş ve bu karar 23.12.2014 tarihinde kesinleşmiştir. ... 1.Asliye Hukuk Mahkemesince 26.03.2015 tarihli 2015/6 E, 2015/66 K sayılı ilamı ile davanın görev ve yetki yönünden reddine karar verilmiş ve bu karar 06.04.2015 tarihinde kesinleşmiştir.
... Sulh Hukuk Mahkemesi, ... 3. Sulh Hukuk Mahkemesi ile ... 1. Asliye Hukuk Mahkemelerince görevsizlik ve yetkisizlik kararları verilmesi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 01.10.2015 tarihli 2015/6365 E, 2015/8106 K sayılı ilamı ile ... Sulh Hukuk Mahkemesinin yargı yeri olarak belirlenmesine karar verilmiştir.
... Sulh Hukuk Mahkemesince, mirasçı ...’nin babası ...’nin vefatı nedeniyle 02.04.2014 tarihli 2014/269 E-2014/238 K sayılı ... Sulh Hukuk Mahkemesinin ilamı ile mirasçılık belgesi aldığı, babasından kalan mirası kabul ettiğine dair hareketler sergilediği, dolayısıyla babasından kalan mirası kabul ettiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, talep eden ... temyiz etmiştir.
Yasal mirasçılar, terekenin olağan yönetimi niteliğinde olmayan veya miras bırakanın işlerinin yürütülmesi için gerekli olanın dışında işleri yapmamış olmaları veya terekeyi sahiplenmemiş bulunmaları halinde mirasın reddinin tespitini isteyebilirler. Terekeyi sahiplenmiş olan veya sahiplenme anlamına gelen işleri yapan mirasçıların, bundan sonra mirasın reddinin tespitini istemeleri Türk Medeni Kanununun 2. maddesindeki dürüstlük kuralına aykırı olur. Hakkın açıkça kötüye kullanılmasını da hukuk düzeni korumaz.
Somut olayda ise, talep eden ... mirasçılık belgesi almıştır. Mirasçılık belgesi alınması terekeyi sahiplenmek anlamına gelmemektedir. Bu nedenlerle davanın reddine karar verilmiş olması doğru görülmemiş ve hükmün bu nedenle bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 04.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.