Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24076 Esas 2022/4033 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’un 02/05/2018, 07/05/2018, 08/05/2018 ve 21/05/2018 tarihli dilekçeleri ile “Toplam olarak almış olduğu 13 ay cezasının uygun olduğundan onaylanması” yönündeki isteğinin; “onama” yetkisi Yargıtay'a ait bulunduğundan, “temyizden vazgeçme” olarak değerlendirilemeyeceği ve O yer Cumhuriyet savcısının sanıklar hakkında kamu malına zarar verme, katılan ... Bakanlığı vekilinin ise sanıklar hakkında kamu malına zarar verme, kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından kurulan hükümleri temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
1- Katılan ... Bakanlığı vekilinin, sanık ... hakkında kasten yaralama, hakaret ve tehdit, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılan ... Bakanlığı’nın sanık ... hakkında kasten yaralama, hakaret ve tehdit, sanık ... hakkında kasten yaralama suçlarından doğrudan zarar görmediği, bu nedenle temyize yetkisi bulunmadığı anlaşıldığından, katılan ... Bakanlığı vekilinin bu suçlara yönelik temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık ...’un kendisi hakkındaki kasten yaralama ve hakaret, sanık ...’nün kendisi hakkındaki kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanıkların temyiz isteklerinin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
3-Sanık ...’un kendisi hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. maddesinde yazılı tehdit suçu CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaştırma kapsamına alınmış ise de; 5271 sayılı CMK'nin 253/3. maddesinin 2. cümlesinin 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik ile aynı mağdura karşı işlenen suçlarla sınırlandırılması karşısında, sanığın uzlaşma kapsamında olmayan kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret ile uzlaşma kapsamındaki tehdit suçunu aynı mağdura karşı işlediği ve bu nedenle uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağından sanık ... hakkında tehdit suçundan bozma isteyen düşünceye katılınmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
4-Sanıklar, katılan vekili ve o yer Cumhuriyet savcısının, sanıklar hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
07/09/2013 tarihli olay yeri inceleme raporunda, Hitit Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi içerisinde bulunan kayıt odası içerisindeki işlem masası üzerinde bulunan LCD bilgisayar monitörünün ayaklığının çıkmış ve devrilmiş halde olduğu, masa üzerindeki delgeçin alt kaplamasının çıkmış ve içerisindeki küçük kağıt parçalarının etrafa saçılmış olduğu, koridor duvar dibinde 1 adet büyük boy metal zımba olduğu, kayıt odası içerisinde dağılmış halde 1 adet TV kumandası olduğu belirtilmiş olup, herhangi bir zararın belirtilmiş olmaması ve katılan kurumun da herhangi bir zarar bildiriminde bulunmamış olması karşısında, katılan kurumdan zararın olup olmadığı, zarar varsa miktarı araştırılıp belirlenerek, sanık ...’un 29/04/2014 tarihli duruşmada zararı karşılamak istediğini bildirmesi de nazara alınarak, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin değerlendirilmesi bakımından sanıklara uygun süre verilerek, gerekirse mahkemece ödeme yeri belirlenip suçtan hasıl olan zararı ödeme imkanı tanınarak sonucuna göre sanıklar hakkında TCK'nın 168. maddesi uyarınca etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan, eksik araştırmayla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar, katılan vekili ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 09/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.