Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/9906 Esas 2015/4289 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan hükmedilen 3.000 TL adli para cezası miktar itibariyle kesinlik sınırı içinde ise de, TCK"nın 53/6. maddesi gereğince ehliyetin geri alınmasına hükmedilmesi nedeniyle hükmün temyizi kabil olduğundan, temyiz isteminin reddini öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin, mahkumiyete yeter delil bulunmadığına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yeterli görülmekle, hüküm fıkrasının birinci maddesinde “failin güttüğü amaç ve saik ile" ibaresi çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.