Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/3140 Esas 2021/4572 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/3140
Karar No: 2021/4572

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/3140 Esas 2021/4572 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı-davacı kadın tarafından açılan davanın sonucunda, bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi tarafından yoksulluk nafakası talebinin reddi ve maddi-manevi tazminat miktarı yönünden verilen karar temyiz edilmiştir. Mahkeme, kadının asgari ücret seviyesinde gelir elde ettiği gerekçesiyle yoksulluk nafakası talebini reddetmiştir. Ancak yapılan araştırmada kadının elde ettiği gelir, yoksulluktan kurtaracak düzeyde olmadığından yoksulluk nafakası hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Maddi ve manevi tazminat miktarına ilişkin olarak ise, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alınarak takdir edilen tazminat miktarının az olduğu belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri gerektiği belirtilmiştir. Kararda, Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi ile TMK m. 174/1 ve 174/2 hükümleri de yer almaktadır.

2. Hukuk Dairesi 2021/3140 E. , 2021/4572 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından yoksulluk nafakası talebinin reddi ile maddi ve manevi tazminat miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece davacı-davalı kadının sigortalı işi olduğu ve düzenli gelir elde ettiği gerekçe gösterilerek yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmiştir. Yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırmasında kadının asgari ücret seviyesinde gelir elde ettiği anlaşılmaktadır. Kadının elde ettiği bu gelir kendisini yoksulluktan kurtaracak düzeyde değildir. Bu durumda, Türk Medeni Kanunu"nun 175. maddesi koşulları davacı-davalı kadın bakımından oluşmuştur. Davacı-davalı kadın yararına yoksulluk nafakası hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde isteğin reddi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. ve 2. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesinin esastan ret kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 07.06.2021 (Pzt.)