Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1985 Esas 2020/2966 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1985
Karar No: 2020/2966

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1985 Esas 2020/2966 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nde açılan dava, boşanmadan sonra maddi ve manevi tazminat talebiyle görülmüştür. Dava sonucunda verilen hükümde, davalı erkeğin ödemesi gereken maddi tazminat miktarı 20.000,00 TL olarak belirlenmiş ve bu tutarın kesinlik sınırı olan 58.800 TL'yi aşmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, davalı erkeğin temyiz dilekçesi reddedilmiş ve temyiz sınırına değmediği için karar kesinleşmiştir. Kararda, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi hakkında da açıklama yapılmış ve temyiz parasal sınırlarının yeniden değerleme oranında artırılması gerektiği belirtilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2020/1985 E. , 2020/2966 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Maddi-Manevi Tazminat

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından maddi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m/341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "58.800 TL" olarak belirlenmiştir.
Dava, Türk Medeni Kanunu"nun 174/1-2 ve 178. maddelerine dayanan boşanmadan sonra açılan maddi ve manevi tazminat davasıdır. Bölge adliye mahkemesince hüküm altına alman maddi tazminat miktarı 20.000,00 TL olup, karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 58.800 TL"yi aşmadığından Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362l-a maddesi gereğince temyiz sınırının altında kaldığı için kesindir. Açıklanan nedenle, davalı erkeğin maddi tazminata yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı erkeğin temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 15.06.2020 (Pzt.)