Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2013/17070 Esas 2014/1461 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Davacı, davalılardan işverenlere ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum ve ... Ltd. Şti vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R

1-Yerel Mahkemece verilen 09.05.2013 Tarih ve 2012/336 esas, 2013/60 karar sayılı hükmün, davalı Kurum vekilince temyiz edilmesi üzerine; Yerel Mahkemece, 18.06.2013 tarihli ek karar ile HUMK"nın 432. maddesinin 4. fıkrası gereğince temyiz isteminin reddine karar vermiştir.
Davalı Kurum vekili, temyiz talebinin reddine dair ek kararı süresinde temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 294/3. maddesine göre; hükmün tefhimi, her hâlde hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçirilerek okunması suretiyle olur.
HMK"nın 297/2. maddesine göre ise; hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.
Yerel Mahkeme"nin tefhim ettiği kısa karar (hüküm sonucu), HMK"nın 297/2. maddesindeki unsurları içerir biçimde yapılmadığından Yasa"da öngörülen (8) günlük temyiz süresinin geçtiğinden söz edilemez. Hal böyle olunca, davalı Kurum vekilinin hükmü süresinde temyiz ettiği anlaşıldığından Yerel Mahkeme"nin temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararının bozularak kaldırılması ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 432/son maddesi gereğince asıl hükmün temyizini amaçlayan temyiz itirazlarının incelenmesi gerekir.
2-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı Kurum vekili ile davalı şirketin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yerel Mahkeme"nin davalı Kurum vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin 18.06.2013 tarihli ek kararının bozularak kaldırılmasına ve usul ve yasaya uygun olan 09.05.2013 tarihli hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine,
28.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.