Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22837 Esas 2022/4277 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Düşme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan davada yapılan yargılama sonucunda 04/05/2010 tarih, 2009/21 esas, 2010/45 sayılı kararla konut dokunulmazlığının ihlali suçundan açılan davanın şikayet yokluğu nedeniyle CMK'nın 223/8 maddesi uyarınca düşmesine, hırsızlık suçu yönünden ise sanığın sevk maddesi uyarınca cezalandırılmasına ve hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, o yer Cumhuriyet savcısının konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen düşme kararı temyiz ettiği, sanığın da hırsızlık suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı itiraz yasa yoluna başvurduğu, her iki talebin de Sivas Ağır Ceza Mahkemesine gönderildiği, Sivas Ağır Ceza Mahkemesinin 24/08/2011 tarih, 2011/ 89 Değişik iş sayılı kararı ile "Cumhuriyet Savcılığı'nın ve sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünden yaptıkları itirazın kabulüne” hükmettiği, bunun üzerine dosyayı yeniden ele alan mahkemenin bu kez 28/06/2011 tarih, 2020/133 esas, 2011/5 sayılı kararla sanığın hem hırsızlık ve hem de konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sevk maddeleri uyarınca cezalandırılmasına ve hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verdiği ve kesinleştiği, sanığın denetim süresi içerisinde işlediği suç nedeniyle açıklanması geri bırkalıan hükümlerin açıklandığı ve sanığın istinaf talebi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesi’nce hırsızlık suçu yönünden istinaf isteminin esastan reddine, konut dokunulmazlığı yönünden ise 04/05/2010 tarih, 2009/21 esas, 2010/45 sayılı şikayet yokluğu nedeniyle davanın düşmesine ilişkin karara yönelik o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin Yargıtay tarafından incelenmesi gerektiğinden karar verilmesine yer olmadığına karar verildiğinin anlaşılması karşısında; mahkemece 04/05/2010 tarihli karar ile konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen düşme kararının temyiz yasa yoluna tabi olduğu ve o yer Cumhuriyet savcılığının bu karara yönelik temyiz talebinin Yargıtay tarafından incelenmesi gerektiği gözetilmeden ilk derece mahkemesince ve Sivas Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yanlış değerlendirme yapılmak suretiyle düşme kararından sonra verilen 28/06/2011 tarih, 2020/133 esas, 2011/5 sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının ve bu kararın açıklanmasına ilişkin 20/11/2018 tarih, 2018/196 esas, 2018/216 sayılı kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede ;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 116/1. maddesindeki konut dokunulmazlığının ihlali suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırlarına göre, aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık dava zamanaşımının, suçun işlendiği 10/02/2010 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 10/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.