Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 62, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Temyize gelmeyen sanık... ile sanık ..."ın, tanık .. ve katılan ... ile birlikte ..."e ait evde alkol aldıkları, sanık ..."ın, diğer sanık ..."e ait, 26/10/2009 tarihli Ekspertiz raporuna göre 6136 sayılı Yasa kapsamında yasak nitelikte bulunan adli emanetin 2009/980 sırasına kayıtlı tabanca ile oynamaya başladığı, katılan ... ile ..."ın söz konusu tabanca ile oynamaması konusunda sanığı uyarmalarına karşın, sanığın tabanca ile oynamaya devam edip, tabancayı karşısında bulunan katılana doğrulttuğu sırada, tabancanın bir el ateş alarak sanığın hemen karşısında oturmakta olan katılana isabet ettiği ve katılanın hayati tehlikeye, 3. derece kemik kırığına, organlarından birinin işlevini yitirmesine neden olacak şekilde yaraladığı olayda, katılanın “... tabancayı eline aldı ve oynamaya başladı, sonra ben kendisini oynamaması konusunda uyardım, o da mermiyi tabancanın ağzına verdi, bana doğrulttu "ateş edeyim mi abi" diye söyledi, ben de şakanın yeri değil kaldır onu diye tekrar uyardım, tabancayı tekrar bana doğrulttu ben suratımı döndüm silah ateş aldı ve mermi sol tarafımdan kaburgalarıma isabet etti, ben yere düştüm” şeklindeki anlatımı dikkate alınarak, sanığın eyleminin olası kastla kasten yaralama suçunu oluşturup oluşturmayacağı yönünde delillerin takdiri ve değerlendirilmesinin 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun"un 11. maddesi hükmüne göre Asliye Ceza Mahkemesine ait olduğu da gözetilerek, görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 05/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.