Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/1115 Esas 2020/1443 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1115
Karar No: 2020/1443
Karar Tarihi: 01.06.2020

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/1115 Esas 2020/1443 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı tarafından davalı birliklerin kendiliğinden sona erdiğinin tespiti istemiyle açılan davada, mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak, vekalet ücreti yönünden davacı tarafından temyiz edilmiştir. Mahkeme kendiliğinden sona erdiğinin tespitine karar verilmesi istemine konu edilen davalı birliğin davalılar kısmında gösterilmemiş olması doğru olmamıştır ancak bu maddi bir hata olduğu için bozma nedeni yapılmamıştır. Mahkeme, davanın kabulüne karar verdiğine göre, vekalet ücretinin takdir edilmemesi doğru değildir. Ancak, yeniden yargılamaya gerek olmadığından mahkeme kararının 1086 sayılı HUMK'nun 438/7. maddesine uygun olarak düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Kararda 6217 sayılı Kanun'un 30. maddesi ve 6100 sayılı HMK'ya eklenen Geçici Madde 3 atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK'nun 438/7. maddesi yer almaktadır.

4. Hukuk Dairesi 2017/1115 E. , 2020/1443 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 17/04/2015 gününde verilen dilekçe ile birliğin kendiliğinden sona erdiğinin tespitinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17/12/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, davalı birliğin kendiliğinden sona erdiğinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, vekalet ücreti yönünden davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece gerekçeli karar başlığında kendiliğinden sona erdiğinin tespitine karar verilmesi istemine konu edilen davalı birliğin davalılar kısmında gösterilmemiş olması doğru olmamıştır. Ne var ki bu husus maddi hata olmakla mahallinde düzeltilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verildiğine göre, kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücreti takdir edilmemesi doğru olmamıştır. Ne var ki, belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, mahkeme kararının, 6217 sayılı Kanun"un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenle hüküm fıkrasına 4. bent olarak “Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre 600,00 TL vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya verilmesine” cümlesinin eklenmesine, kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA 01/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.