Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/2049 Esas 2014/13761 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Eskişehir 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :24.12.2013
NUMARASI :Esas no:2013/257 Karar no:2013/981

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-karşı davacı (koca) tarafından; kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, kadın yararına hükmolunan tazminatlar ve kendi tazminat talebinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kocanın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacı-karşı davalı kadının Türk Medeni Kanununun 166/son maddesine dayalı boşanma davasına karşı, davalı-karşı davacı koca da Türk Medeni Kanununun 166/1 maddesine dayalı karşı boşanma davası açmış, mahkemece her iki boşanma davasının kabulüne karar verilmiştir. Davacı-davalı kadının Türk Medeni Kanununun 166/son maddesine dayanak teşkil eden ve kadın tarafından açılıp kocanın kusursuz bulunması sebebiyle reddedilen ilk davanın açılmasından önceki olaylara dayalı olarak davalı-karşı davacı kocaya bir kusur yüklenemez. Toplanan delillerden fiili ayrılık döneminde davalı-karşı davacı kocaya kusur olarak yüklenebilecek bir olayın varlığının da ispatlanamadığının anlaşılmasına göre, Türk Medeni Kanununun 166/son maddesine dayanak teşkil eden ve redle sonuçlanan ilk davayı açan, böylelikle fiili ayrılığa sebep olan ve boşanma nedeni yaratan davacı-karşı davalı kadının boşanmaya neden olan olaylarda tamamen kusurlu olduğunun kabulü gerekmektedir. Bu durumda mahkemece, davalı-karşı davacı kocanın ağır kusurlu kabul edilmesi doğru olmadığı gibi, maddi tazminat talebinin reddi de isabetsiz olmuştur. Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen davalı-davacı kocanın davacı-davalı kadından daha ziyade veya eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 TBK.md.50 ve 52 ) dikkate alınarak davalı-karşı davacı koca yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
3-Yukarıda 2. bentte açıklandığı üzere, boşanmaya neden olan olaylarda davacı-karşı davalı (kadın) tamamen kusurlu olup, tam kusurlu olan taraf yararına maddi ve manevi tazminat takdir edilemeyeceği gözetilmeden, davacı-davalı (kadın) yararına maddi ve manevi tazminat (TMK.md.174/1-2) takdiri bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.18.06.2014(Çrş.)