Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/17502 Esas 2022/4377 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde,
Ayrıntıları Ceza Genel Kurulu'nun 18.03.2008 tarih ve 9-7-56 sayılı kararında açıklandığı üzere, kovuşturma evresinde kendisine zorunlu müdafii atandığından sanığın haberdar edilmediği durumlarda zorunlu müdafiiye yapılan tefhim ve tebliğlerin kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmayacağı; sanığın 13/08/2015 tarihli duruşmada alınan ifadesinde müdafii talebinin olmadığını beyan ettiğinin ve 5271 sayılı CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durumun bulunmadığının anlaşılması karşısında, Av. ...’nun sanık hakkında kurulan 12/11/2015 tarihli mahkumiyet hükümlerini temyize hak ve yetkisi bulunmadığından hükmü temyize yetkisi bulunmayan Av. ...’nun temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde,
Tebliğnamelerin içeriğinde mahkemece de hüküm kurulduğu üzere, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin inceleme konusu yapıldığı belirtilmiş ise de; suç ismi doğru olarak belirtildiği halde, uygulama maddesinin TCK’nın 116/1. maddesi yerine sehven aynı Kanun’un 151/1. maddesi olarak belirtildiği belirlenerek yapılan incelemede;
Hırsızlığın konuta girilerek işlenmiş olması ve suç adının doğru bir şekilde "konut dokunulmazlığının ihlali" olarak yazılıp uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK'nın 116/1. maddesi yerine 116/2. olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak görülmüş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 14/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.