Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1380 Esas 2022/4471 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2022/1380
Karar No: 2022/4471
Karar Tarihi: 14.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1380 Esas 2022/4471 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir kişi hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçu nedeniyle beş yıldan az hapis cezasına hükmetmiş ve bu kararın temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, aynı kişi hakkında hırsızlık suçu nedeniyle verilen mahkumiyet kararının da temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, temyiz eden kişinin hüküm nedeninin bozulmasını isteyecek bir sebep göstermediği belirtilmiştir. Bu kararın dayandığı kanun maddeleri şunlardır: 5271 sayılı CMK'nin 286/2-a ve 298/1. maddeleri. 286/2-a maddeye göre, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün değildir. 298/1. maddeye göre ise, temyiz eden kişi hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçu nedeniyle kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde :
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nin 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nin 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçu nedeniyle kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde :
5271 sayılı CMK'nin 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanığın 25/07/2019 tarihli temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nin 298/1. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 14.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
