Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/2000 Esas 2014/6277 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2000
Karar No: 2014/6277
Karar Tarihi: 26.02.2014

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/2000 Esas 2014/6277 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemenin 2013/2000 Esas, 2014/6277 Karar sayılı dosyasında hırsızlık suçundan verdiği hüküm temyiz edildi. Sanığın TCK'nın 58. maddesinin uygulanmamasında bir hata olmadığı ancak TCK'nın 142/1-b maddesi uyarınca suç işlediği belirtildi. Sanığın suçunu kabul ettiği ve usul ve yasaya uygun işlem yapıldığı sonucuna varıldı. Ancak hükümde sanığın ceza infazı tamamlanana kadar kendi alt soyu üzerindeki haklarından mahrum bırakılması gerektiği belirtilmediği için hüküm bozuldu. 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi ve CMUK'un 322. maddesine dayanılarak TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması gerektiği belirtildi. Bu kararla, sanık hapis cezası infazı tamamlanana kadar tüm haklarından mahrum bırakılacak, kendi alt soyu üzerindeki hakları ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılacak. Kanun maddeleri: TCK'nın 58, 142/1-b, 53/1 ve 53/3.

13. Ceza Dairesi 2013/2000 E. , 2014/6277 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmamasında bir isabetsizlik görülmemiş ancak, suça konu telefonu bina içerisinden çalan sanığın eyleminin TCK"nın 142/1-b maddesinde yazılı bulunan suçu oluşturduğu halde yazılı madde ile uygulama yapılması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın emyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak, yerine ""TCK"nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına"" cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.