Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25414 Esas 2022/4684 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanığın, eşi olan temyiz dışı sanık ... ile katılan ...’nın paydaş olduğu araziler içerisindeki suça konu ağaçları katılanın iznini almadan kestikten sonra alıp götürmesi şeklindeki eyleminin bir bütün olarak değerlendirilmesi sonucunda; konusunda uzman orman mühendisi eşliğinde keşif yapılarak suç konusu arsa üzerinde suç tarihinde kesilen ve dikili halde bulunan bütün ağaçların miktarları ve vasıfları belirlenip her hissedara isabet eden miktar nazara alındığında sanıklar tarafından kesilen miktar ile katılanın hissesine tecavüz olup olmadığı tespit edilerek, tecavüzün mevcut olması halinde eylemin TCK'nın 144/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturacağı ancak mala zarar verme suçundan açılan davanın hırsızlık suçuna dönüşmeyeceği de dikkate alınarak hırsızlık suçundan dolayı sanık hakkında kamu davasının açılması için suç duyurusunda bulunularak Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kamu davası açılması halinde her iki dava birleştirilerek sanık hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı, tecavüzün mevcut olmadığının tespit edilmesi halinde ise sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin madde metninden çıkarılmış olması sebebiyle, CMK'nın 253/2. fıkrası gereğince TCK'nın 144/1-a maddesinin de uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun'un 253. maddesinde belirtilen esas ve usullere göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile düzenlenen 5271 sayılı CMK'nın 251/1. maddesindeki "Basit Yargılama Usulü"nün uygulanmasıyla ilgili olarak, 7188 sayılı Kanun'un 31. maddesiyle 5271 sayılı CMK'na eklenen geçici 5/1-d maddesi ile "01/01/2020 tarihi itibarıyla kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz" şeklinde sınırlama getirilmiş ise de;
Hükümden sonra Anayasa Mahkemesi'nin 14.01.2021 tarihli iptal kararı ile yukarıda anılan geçici 5/1-d'de yer alan hükme bağlanmış ibaresinin aynı bentte yer alan, "Basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir.
CMK'nın 251/3. maddesinde "Basit yargılama usulü uygulanan dosyalarda sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir" şeklindeki düzenleme gereği maddi ceza hukuku anlamında sanık lehine sonuç doğurmaya elverişli olması nedeniyle, temyize konu ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren TCK'nın 144/1-a maddesinde düzenlenen hırsızlık suçu yönünden aynı Kanun'un 7. ve CMK'nın 251. maddeleri uyarınca yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken CMUK’nın 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkın gözetilmesine; 15/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.