Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/667 Esas 2020/3259 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/667
Karar No: 2020/3259
Karar Tarihi: 18.06.2020

Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/667 Esas 2020/3259 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sahte fatura düzenleme ve belge gizleme suçlamalarıyla yargılanan sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet kararının geçersiz olduğunu kabul ederek, temyiz istemini reddetti. Dosyaya göre, sanığa gelen defter ve belge isteme yazısı tebliğ edilmiş, ancak mali tatil nedeniyle süre uzatılmış ve ceza hükümleri göz önüne alınmamıştır. Yargılamanın doğru yapıldığı ve sanığın suçlu olduğu tespit edildiğinden, karar onandı. Kanun maddeleri olarak, 5904 sayılı Kanun'un 23. maddesiyle değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli iptal kararı da incelenerek infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2018/667 E. , 2020/3259 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Asıl karar: Mahkumiyet, Ek karar: temyiz isteminin reddi

Sanığın yokluğunda verilen hükmün Tebligat Kanununun 35. maddesi uyarınca yapılan tebliğ işleminin, daha önce bu adrese yapılmış usulüne uygun bir tebligatın bulunmaması nedeniyle geçersiz ve sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyizin süresinde olduğu kabul edilip, Mahkemenin temyiz talebinin reddine ilişkin ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Defter ve belge isteme yazısının sanığa 19.06.2013 tarihinde tebliğ edildiği, ibraz süresinin son gününün mali tatile denk gelmesi nedeniyle 5604 sayılı Mali Tatil İhdas Edilmesi Hakkında Kanun"un 5. maddesi gereğince sürenin mali tatilin son gününü izleyen tarihten itibaren 15 gün uzamış sayılacağı, bu itibarla “05.08.2013” suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 03.07.2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5904 sayılı Kanun"un 23. maddesiyle değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/a-2. maddesi gereğince temel cezanın alt sınırının “18 ay” olduğu gözetilmeden eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 18.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.