Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17818 Esas 2020/2022 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17818
Karar No: 2020/2022
Karar Tarihi: 04.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17818 Esas 2020/2022 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın yüzüne karşı verilen hükmü temyiz ettiği, ancak süresinden sonra katılan sıfatıyla yaptığı temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan diğer temyiz istemi de reddedilmiştir. Mahkeme, sanığın cezasının yetersiz olduğuna dair temyiz sebeplerinin reddedilmesiyle hükmün onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri:
- 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1 fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nin 3. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi (bazı ibareleri Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir)

3. Ceza Dairesi 2019/17818 E. , 2020/2022 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ..."ın katılan sıfatıyla katılan sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Sanık ..."ın yüzüne karşı verilen hükmü 02.06.2015 havale tarihli temyiz ve süre tutum dilekçesinde “sanık” sıfatıyla temyiz ettiği,1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal temyiz süresinden sonra 22.07.2015 havale tarihli gerekçeli temyiz dilekçesinde katılan sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmünü de temyiz ettiğini bildirmesi karşısında, sanığın süresinden sonra ""katılan"" sıfatı ile yaptığı temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık ..."ın sanık sıfatıyla hakkında katılan sanık ..."a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Katılan sanık ..."ın yüzde sabit iz ve kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığının anlaşılması karşısında; birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/1 fıkrasınca temel cezaya hükmedilirken meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu da dikkate alınarak 5237 sayılı TCK"nin 3. maddesinde cezada orantılılık ilkesi gözetilerek 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesindeki ölçütler gereğince sonuç cezaya etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.