Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24759 Esas 2022/4609 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 106/1-1.cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve yine CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme ve tehdit suçlarından uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de; Sanık hakkında, adli sicil kaydında yer alan Ordu 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 23/02/2012 tarihli, 2012/83 Esas, 2012/90 Karar sayılı ilamına konu TCK’nın 106/1-1. maddesinde yazılı tehdit suçuna ilişkin 5 ay hapis cezasını içeren mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 106/1-1. maddesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve UYAP kayıtlarından yapılan incelemede, tekerrüre esas alınan ilam ile ilgili anılan mahkemenin 14/07/2021 tarihli ek kararı ile davanın uzlaşma nedeni ile düşürülmesine karar verildiği ve tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesi uyarınca verilip 08/10/2013 tarihinde kesinleşen ve 7.000,00 TL adli para cezasını içeren Ordu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/657 Esas, 2011/535 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu belirlenerek bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 15.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.