Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/476 Esas 2022/4821 Karar Sayılı İlamı

Basit yaralama ve mala zarar verme suçlarından sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2, 151/1, 29/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince (iki kez) 1.500,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına, basit yaralama suçu yönünden 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Samsun 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/01/2019 tarihli ve 2015/325 esas, 2019/26 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 19/04/2019 tarihli ve 2019/940 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 25/10/2021 gün ve 13089-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/12/2021 gün ve 2021/133130 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 sayılı kararında, "5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında hukuki bir sonuç doğurmayacağı hüküm altına alınmış ise de; sanığın belirli sürelerle denetime tabi tutulmasını öngörmesi, adli sicile işlenmese dahi kendisine mahsus bir sisteme kaydedilmesi, 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten sonra ikinci kez hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesine engel teşkil etmesi, yine müsadere, yargılama giderleri ve bu kapsamda vekâlet ücretinin sanığa yüklenmesi bakımından hukuki etkilerinin bulunması nedenleriyle bu karar, esasında kesin bir hükmün bir kısım hukuki sonuçlarını doğurmaktadır. Bu bağlamda temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği kabul edilmelidir." şeklinde belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların kanun yararına bozmaya konu yapılabileceği nazara alınarak yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre; sanığın üzerine atılı basit yaralama suçunun şikâyete tâbi suçlardan olması ve “Uzlaştırma” hükümlerine tâbi bulunması, mala zarar verme suçunun ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 168/1. maddesi gereğince etkin pişmanlık hükümlerine tâbi olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 3. fıkrasında “Soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı olsa bile, etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez” şeklinde düzenlenen hükmün “...etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar...” kısmının suç tarihinden sonra 02/12/2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile madde metninden çıkarılarak, etkin pişmanlık hükümlerine tâbi suçların da uzlaştırma kapsamına alındığı, sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunun uzlaşma hükümleri kapsamına alınması ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253/3. maddesinde yer alan, ''... Uzlaşma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.'' şeklindeki düzenleme uyarınca her iki suç yönünden “Uzlaştırma” hükümlerinin öncelikle uygulanması suretiyle sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, Samsun 6. Asliye Ceza Mahkemesince yazılı şekilde karar verilmesinde ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını itirazen inceleyen merciince itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre; 5237 sayılı TCK'nın 151. maddesi uyarınca mala zarar verme suçu için, yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile CMK 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile“ ibaresi madde metninden çıkarılmış olması sebebiyle CMK'nun 253/2. fıkrası gereğince TCK'nın 151. maddesinin uygulandığı mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun'un 253. maddesinde belirtilen esas ve usullere göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre ve TCK’nun 86/2. maddesindeki kasten yaralama suçunun da uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması karşısında; 5560 sayılı Yasanın 25. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nun 254. maddesi uyarınca aynı Yasanın 253. maddesindeki yöntem izlenerek uzlaşma girişiminde bulunularak sonucuna göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (SAMSUN) 6. Asliye Ceza Mahkemesinden mala zarar verme suçu ile ilgili olarak kesin olarak verilen 10/01/2019 tarihli ve 2015/325 esas, 2019/26 sayılı ve (SAMSUN) 1. Ağır Ceza Mahkemesinden kasten yaralama suçu ile ilgili olarak kesin olarak verilen 19/04/2019 tarihli ve 2019/940 Değişik İş sayılı kararlarının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece ve itiraz merciince yerine getirilmesine, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.