Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/477 Esas 2022/4812 Karar Sayılı İlamı

İşyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanık ...'nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/4 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/07/2009 tarihli ve 2009/216 esas, 2009/660 sayılı kararının, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 23/09/2013 tarihli ve 2012/13283 esas, 2013/25753 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesiyle uzlaşma hükümlerinde yapılan değişiklik nedeniyle lehe hükümlerin uygulanması talebinin reddine ilişkin İstanbul 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2021 tarihli ve 2009/216 esas, 2009/660 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair İstanbul 39. Ağır Ceza Mahkemesinin 12/03/2021 tarihli ve 2021/131 değişik iş sayılı sonrasında, hükümlünün aynı içerikli talebi konusunda daha önce karar verildiğinden bahisle karar verilmesine yer olmadığına dair İstanbul 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/06/2021 tarihli ve 2009/216 esas, 2009/660 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile suç tarihi itibariyle atılı suçun uzlaştırma kapsamında bulunduğu ve dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiğinden bahisle anılan kararın kaldırılmasına ilişkin İstanbul 40. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/07/2021 tarihli ve 2021/448 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/10/2021 gün ve 18498-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/12/2021 gün ve 2021/133090 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 karar sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddi hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği ancak 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesinin 2. cümlesindeki “Uzlaşma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklinde hüküm her ne kadar suç tarihi olan 05/03/2009 tarihinden sonra 26/06/2009 tarihinde anılan maddeye eklenmiş ise de,
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 12/12/2016 tarihli, 2015/11838 esas, 2016/16331 karar sayılı ilamında yer alan "Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakta ise de; hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi halinde eylemin nitelikli hırsızlık suçuna dönüşeceği ve eylemi uzlaşma kapsamı dışına çıkaracağı gözetilip yüklenen suçu gece vakti işlediği anlaşılan sanık hakkında uzlaşma hükümleri uygulanamayacağı", şeklindeki açıklamalar da nazara alındığında, somut olayda sanığın üzerine atılı işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçuna ilişkin yapılan temyiz incelemesi sırasında eylemin birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 119/1-c maddesi gereğince uygulama yapılamaması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmadığından ve sanığın bu hukuki hatadan faydalanamayacağı anlaşıldığından, 5237 sayılı Kanun’un 116/4 ve 119/1-c maddelerinde düzenlenen birden fazla kişi ile birlikte işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunun suç tarihi de dahil olmak üzere uzlaştırma kapsamında bulunmadığı gözetilmeksizin, belirtilen gerekçeyle itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının suçlarından verilen 28/07/2009 tarihli ve 2009/216 E.- 2009/660 K. sayılı mahkûmiyet hükmü ile ilgili olarak verilen kararın sanık tarafından temyiz edilmesi sonucu Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesince, 23.09.2013 tarihli ve 2012/13283 E. - 2013/25753 K. sayılı ilamı ile suçların onanmasına karar verildiği ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 03.11.2020 tarihli ve 245 sayılı kararıyla 13. Ceza Dairesinin kapatılarak dosyalarının Yüksek 6. Ceza Dairesine devredilmesi nedeniyle kanun yararına bozma yasa yoluna gelen kararı inceleme görevi 6. Ceza Dairesine ait olduğundan dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın Yüksek 6. Ceza Dairesine gönderilmesine, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.