Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/465 Esas 2022/4823 Karar Sayılı İlamı

Kamu malına zarar verme suçundan sanık ...'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 152/1-a ve 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarihli ve 2014/1087 esas, 2015/165 sayılı kararı ile aynı suçtan sanık ...'nın, 5237 sayılı Kanun'un 152/1-a ve 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2015 tarihli ve 2014/1173 esas, 2015/229 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/10/2021 gün ve 15087-2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/12/2021 gün ve 2021/133306 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/1087 esas sayılı dosyasındaki suç tarihinin 19/10/2014, iddianame düzenleme tarihinin ise 13/11/2014 olduğu, Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/1173 esas sayılı dosyasının suç tarihinin 20/10/2014, iddianame düzenleme tarihinin ise 18/12/2014 olduğu, her iki suçun da 13/11/2014 tarihli ilk iddianamenin düzenlenme tarihinden önce işlendiği ve hukuki kesinti olmadığı, anılan iki dosyada da sanığın üzerine atılı eylemlerin (Hükümlü olarak bulunduğu ceza infaz kurumuna ait eşyalara zarar verme) benzer mahiyette olduğu ve suç tarihlerinin yakınlığı dikkate alındığında, söz konusu dosyalar birleştirilerek sanığın tek bir suç işleme kararı doğrultusunda hareket edip etmediğinin, dolayısıyla hakkında zincirleme suça ilişkin 5237 sayılı Kanun’un 43. maddesinin uygulanma kabiliyeti bulunup bulunmadığının tespit edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde ayrı ayrı mahkumiyet kararları verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Karar duruşmasında İzmir T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...'ya 24.02.2015 ve 07/04/2015 tarihlerinde tefhim edilen hükümlerin yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre “bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi ” ve cezaevinde olan sanığa 24/02/2015 tarihli karar için yapılan tebligatın 5271 sayılı CMK'nın 35/son maddesi uyarınca kendisine okunup anlatılmadan tebliğ edilmesinden dolayı usulsüz olduğu ve gerekçeli karar tebliği de işlemi geçersiz olduğundan hükümlerin usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.02.2015 ve Aliağa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.04.2015 tarihli kararlarının sanığa usule uygun olarak (sanığın cezaevinde olması halinde, cezaevindeki sanığa CMK 263 ve 35/son maddelerine göre tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilip, kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (ALİAĞA) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 24.02.2015 tarihli ve 2014/1087 E., 2015/165 K. sayılı ve (ALİAĞA) 1. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 07.04.2015 tarihli ve 2014/1173 E., 2015/229 K. sayılı kararlarına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.