Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/6530 Esas 2020/417 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6530
Karar No: 2020/417
Karar Tarihi: 15.01.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/6530 Esas 2020/417 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen çocuğun cinsel istismarı suçlamasıyla ilgili mahkumiyet hükmü, temyiz edilmiştir. Yargıtay Ceza Dairesi, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığını kararlaştırmıştır. Davaya müdahil olma hakkı bulunmayan Bakanlık vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık müdafisi ve Cumhuriyet Savcısı tarafından yapılan temyiz itirazlarına ise, suçun ağırlığı nedeniyle üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine görevlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle yerinde görülmüştür. Bu nedenle karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2, 5271 sayılı CMK'nın 237/2, 5237 sayılı TCK'nın 103/1, 6545 sayılı Kanun, 5235 sayılı Kanunun 12, 5271 sayılı CMK'nın 4, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'un 317 ve 321.

14. Ceza Dairesi 2019/6530 E. , 2020/417 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 15.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.