Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18175 Esas 2020/2021 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18175
Karar No: 2020/2021
Karar Tarihi: 04.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18175 Esas 2020/2021 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Sanık, yüzüne karşı verilen ve sonradan temyiz edilen hükme karşı, yasal sürede temyiz istemi yapmış fakat reddedilmiştir. İncelemeler sonucunda, sanık hakkında verilen cezanın hesap hatası sebebiyle daha yüksek olduğu tespit edilmiş fakat uygulanan cezanın doğru olduğu belirtilmiştir. Sanık hakkında haksız tahrik oluşmadığı halde indirim uygulanmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin kararı sonrası bazı TCK maddelerindeki ibarelerin iptal edildiği belirtilmiştir. Tüm bu faktörler göz önünde bulundurularak, savunma avukatının temyiz sebepleri reddedilmiş ve hüküm onanmıştır. Kararda detaylı olarak 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 310. ve 317. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 53. ve 29. maddelerinden bahsedilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/18175 E. , 2020/2021 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ..."ın hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Sanığın yüzüne karşı verilip 16.02.2016 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilen hükme karşı, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde gösterilen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 01.03.2016 tarihli dilekçe ile sanığın yaptığı temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2)Sanık ..."in hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca tayin olunan ""1 yıl 6 ay"" hapis cezasının, TCK"nin 86/3-e maddesi uyarınca (½) oranında artırılması sırasında ""1 yıl 15 ay"" hapis cezası yerine hesap hatası yapılarak ""2 yıl 3 ay"" hapis cezasına hükmolunması ve aynı şekilde bu cezanın TCK"nin 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılması sonucu ""2 yıl 30 ay"" hapis cezası yerine, ""4 yıl 6 ay"" hapis cezasına hükmolunması; 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son, 29 ve 62. maddelerinin uygulanmasıyla sonuç ceza doğru belirlendiğinden ve sonuca etkili olmadığından,
Sanığa yönelik haksız tahrik oluşturabilecek herhangi bir söz ya da davranışın bulunmadığı gözetilmeden, koşulları oluşmadığı halde sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden,bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.