Esas No: 2020/26268
Karar No: 2022/4758
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26268 Esas 2022/4758 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme kararı, bir kişinin işyerine girip hırsızlık yapması ve mala zarar vermesi suçlarından mahkum olduğunu ve işyeri dokunulmazlığını ihlalden de suçlu bulunduğunu belirtmektedir. İlk suçla ilgili temyiz itirazları reddedilirken, diğer suçların değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğü ve savunma hakkının kısıtlandığı belirtilmiştir. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun uygulanması sırasında, Anayasa Mahkemesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının yanı sıra 7242 sayılı kanunun 10. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi gibi kanun maddelerine de değinilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan suçlar ve bunlar için öngörülen cezaların uygunluğu incelenirken, ayrıca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- Sanık hakkında “işyeri dokunulmazlığının ihlali” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında “mala zarar verme” ve “hırsızlık” suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
a-Mala zarar verme eyleminin, kamu kurumu niteliğinde olmayan Burçak Gündüz Bakım Evinde gerçekleştirilmiş olması karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 151/1 maddesi yerine, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 152/1-a maddesi gereğince uygulama yapılması,
b-5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan (hırsızlık suçu yönünden diğer yönleri incelenmeyen) hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
