Esas No: 2020/24354
Karar No: 2022/4981
Karar Tarihi: 17.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24354 Esas 2022/4981 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Kararda, sanıkların hakaret, mala zarar verme ve yaralama suçlarından mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. Temyiz itirazları incelendiğinde yaralama suçuyla ilgili itirazların reddedildiği ve hükümün onandığı ifade ediliyor. Ancak, hakaret ve mala zarar verme suçlarının incelenmesinde sanıkların bazı hükümlerinin bozulması gerektiği belirtiliyor. Bu hükümlerin bozulmasının nedenleri, 5237 sayılı TCK'nın 125/1-4 ve 151/1. maddeleri uyarınca kurulan hakaret ve mala zarar verme suçlarından sanıkların uzlaştırma işlemine tabi tutulmamış olması ve sanıkların cezalarında yapılan hesap hataları olduğu ifade ediliyor. Kararda ayrıca, bu suçlarla ilgili değişikliklerin yapıldığı 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve CMK'nın 253. maddesine açıklık getirilerek açıklanıyor. Kanun maddelerinin detaylı olarak açıklanması istendiği için burada detaylı bir açıklama yapılmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret, mala zarar verme, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanık ... hakkında müşteki ...’a yönelik yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanıklar hakkında müşteki ...’a yönelik hakaret ve mala zarar verme, sanık ... hakkında müşteki Mustafa’ya yönelik mala zarar verme suçlarından kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a- Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 125/1-4 ve 151/1. maddeleri uyarınca hakaret ve mala zarar verme suçlarından hükümler kurulduğu, her ne kadar sanığın hakaret eyleminin uzlaşma kapsamında olduğundan bahisle soruşturma aşamasında uzlaşma teklifi yapılmış ise de, bu tarihte sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle soruşturma aşamasında yapılan uzlaşma teklifinin geçersiz olduğu, hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak hakaret ve mala zarar verme suçlarından uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b- Sanıklar hakkında hakaret suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK'nın 125/1. maddesi uyarınca belirlenen 3 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 125/4. maddesi ile 1/6 oranında artırım yapılırken 3 ay 15 gün hapis cezası yerine, hesap hatası sonucu 3 ay 22 gün hapis cezasına, devamla aynı Kanun’un 29. maddesi uyarınca 1/4 oranında indirim yapılırken 2 ay 18 gün yerine 2 ay 24 gün hapis cezasına, aynı Kanun’un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 2 ay 5 gün yerine 2 ay 10 gün hapis cezasına, hükmedilerek sanıklar hakkında fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 17.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
