Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Yasaya Muhalefet
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 74/1-1.cümle, 74/1-2. cümle, TCK’nın 35/2, 62/1, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hüküm, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
24.09.2012 tarihli olay yeri görgü tespit tutanağına göre sanıkların dedektör ile arama yaptıkları sırada yakalandıkları, olay yerinde 10-15 cm derinliğinde kazı çukuru bulunduğu, yerde küçük kazı izlerinin olduğunun belirtildiği, mahallinde yapılan keşif neticesinde arkeolog bilirkişi tarafından düzenlenen raporda, suça konu yerin sit alanı olmadığı ve 2863 sayılı Kanunu 6. madde kapsamında bulunmadığı, 40 cm ve 20 cm derinliklerinde kazı çukurlarının bulunduğunun belirtildiği, bozma ilamında da belirtildiği üzere sanıklara isnat olunan kültür varlıkları bulmak amacıyla izinsiz kazı yapma suçunun 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında kalan bir yerde işlenmesi halinde, aynı Kanunun 74/1. cümlesinin uygulanacağı, kazının belirtilen kapsam dışında bir yerde işlenmesi halinde ise 74/1-1. cümleye göre belirlenecek temel cezadan, 74/1-2. cümle uyarınca indirim yapılacağı, 2863 sayılı Kanunun 5728 sayılı Kanun ile değişik 74/2 maddesinin, izinsiz kazı yapılması halinde uygulanmayıp, 2863 sayılı Kanun kapsamında tescilli veya 6. madde uyarınca tescile gerek olmadan korunması gerekli yerlerde icra edilmek kaydıyla araziye fiziki müdahale teşkil etmeyen yüzeysel araştırma faaliyetlerinde bulunulması durumunda mevzu bahis olacağı, tutanak içeriği ve bilirkişi raporları ile sanıklar tarafından gerçekleştirilen kazının ülkemizde tarımsal amaçlı faaliyet için öngörülen 40 cm"lik derinliği aşmadığının belirlenmesi karşısında, eylemin teşebbüs aşamasında kaldığı anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların atılı suçu işlemediklerine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 19/03/2013 tarih 2012/213 Esas 2013/69 karar sayılı ilk hükmün sadece sanıklar tarafından temyiz edilmesi ve aleyhe temyiz bulunmaması üzerine, Dairemizin 27.01.2015 tarih 2014/9536 esas 2015/1399 karar sayılı ilamı ile hüküm bozulduğundan, CUMK’un 326/son maddesi uyarınca ilk hükümde sanıklar hakkında tayin edilen ceza miktarı üzerinden infazın yapılması gerektiği dikkate alınmaksızın, sanıkların neticeten 4.000’er TL adli para cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesindeki ihtarat ile yetinilmesi yerine, infazı kısıtlar biçimde 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, temyize konu hükmün sadece sanıklar tarafından temyiz edildiği ve hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesinin sanıklar lehine kazanılmış hak oluşturacağı gözetilerek, hükmün 1 ve 2 nolu bentlerinde yer alan (9). paragrafların devamına gelmek üzere “19/03/2013 tarih 2012/213 Esas 2013/69 karar sayılı ilk hükmün sadece sanıklar tarafından temyiz edilmesi nedeniyle sonuç ceza miktarı sanıklar lehine kazanılmış hak teşkil ettiğinden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 saylı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca, sanık hakkında tayin edilen 2 ay 15 gün hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince 75 gün adli para cezasına çevrilmesine, sanığın sosyal, ekonomik ve şahsi durumu nazara alınarak TCK’nın 52/2. maddesi gereğince günlüğü takdiren 20 TL’den paraya çevrilerek 1500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 1500 TL adli para cezasının infaz aşamasında gözetilmesine” cümlelerinin eklenmesi, yine hükmün 1 ve 2 nolu bentlerinde yer alan (10). paragrafların tamamen hükümden çıkartılmak suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.