Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/6635 Esas 2014/5905 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/6635
Karar No: 2014/5905
Karar Tarihi: 24.02.2014

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/6635 Esas 2014/5905 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan sanığı mahkum etti. Sanığın çaldığı aracın kontak anahtarlarının her ikisinin de müştekinin elinde olduğu belirtildi. Ancak aracın bulunduğu durumda kontak anahtarının üzerinde olduğu ve aracın düz kontak yapılarak çalındığına dair herhangi bir tespit bulunmadığı kaydedildi. Bu nedenle, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d maddesindeki suçu oluşturduğu ancak aynı yasanın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması gerektiği, suça konu çalınan eşyanın önemi ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak TCK'nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan hüküm kurulduğu belirtildi. Temyiz itirazlarının yerinde görülmemesi sonucu hüküm onandı. Ancak, TCK'nın 53/1. maddesi uyarınca sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun bırakılması ve kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılması gerektiği belirtildi.

13. Ceza Dairesi 2013/6635 E. , 2014/5905 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Müştekinin soruşturma aşamasında alınan beyanında çalınan aracının iki kontak anahtarı olduğunu ve ikisinin de kendisinde bulunduğunu beyan ettiği, 23.08.2007 tarihli olay ve muhafaza altına alma tutanağı ile 24.08.2007 tarihli suç yeri inceleme raporundan; çalınan aracın bulunduğunda kontak anahtarının üzerinde olduğunun ve aracın düz kontak yapılarak çalındığına dair herhangi bir tespitin bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesindeki suçu oluşturduğu halde aynı Yasanın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması ve suça konu çalınan eşyanın önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nın 53. maddesi ile ilgili kısım çıkarılarak yerine ‘‘TCK"nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.