Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25622 Esas 2022/5035 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret, tehdit, basit yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Katılan sanık ... hakkında hakaret ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinde:
Sanık ... temyiz dilekçesinde mahkemece verilen kararın tamamını temyiz etmişse de, katılan sanık ... hakkındaki şikayetinden 10.06.2015 tarihli celsede vazgeçtiğine dair beyanı karşısında 5271 sayılı CMK'nun 243. maddesi uyarınca hükümsüz kalan katılma kararı, hükmü temyiz yetkisi vermeyeceğinden, sanığın karara yönelik temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında tehdit ve basit yaralama suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinde:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 sayılı TCK'nın 86/2. maddesi kapsamındaki basit kasten yaralama suçunun 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesinde de CMK'nın 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında olduğu, ancak 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesinde “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” hükmü uyarınca tehdit suçunun hüküm tarihinde uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle kasten yaralama suçu bakımından da uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın tehdit suçu bakımından eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. maddesinde düzenlenen tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle CMK’nın 253/3. maddesinin 2. cümlesinde yer alan engelin ortadan kaldırıldığının anlaşılması karşısında, tehdit ve kasten yaralama suçları yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.