Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23708 Esas 2022/4897 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 18/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun'un 63. maddesiyle, 5237 sayılı Kanun'un 143. maddesindeki artırım oranının ''Üçte birine kadar'' yerine ''Yarı oranında'' şeklinde değiştirildiği, dolayısıyla söz konusu düzenlemenin suç tarihinden sonra yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında, aynı Kanun'un 7/2. maddesinde düzenlenen ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' şeklindeki hüküm de göz önüne alındığında;sanık hakkında hırsızlık suçundan belirlenen temel ceza üzerinden TCK'nın 143. maddesine göre en fazla 1/3 oranında artırım yapılabileceği gözetilmeden, yarı oranında artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında CMUK'nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakka konu olan cezanın 1 yıl hapis cezası olduğu ve infazın bu miktar üzerinden yapılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, kazanılmış hak oluşturduğundan bahisle sanığın 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
3- Bozma öncesi hükümde sanık hakkında tekerrür hükmü uygulanmadığı ve kararın sanık tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sonrası kurulan hükümde CMUK'nın 326/son maddesinde belirtilen kazanılmış hak gözetilmeden sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.