... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 2. Tüketici Mahkemesinden verilen 04/11/2019 tarih ve 2019/850-2019/1192 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, 2012-2013 eğitim-öğretim döneminde davalı üniversiteye yüksek lisans öğrenimi için kayıt yaptırdığını, 08.10.2012 tarihinde başlayan ve 3 dönem devam edecek olan öğretim ücretinin tamamı olan 4.500,00 TL’yi ödediğini, dönemin başlamasının ardından hamile olması nedeniyle 26.12.2012 tarihinde yazılı bildirimde bulunarak 20.12.2012 tarihinden sonra derslere devam edemeyeceğini ve öğrenim gördüğü sürelere ilişkin ücretin mahsup edilerek peşin ödediği yüksek lisans programı ücretinin bakiyesinin iadesini istemesine rağmen iade edilmediğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 3.000,00 TL öğrenim bedelinin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyize konu edilen miktar 3.000,00 TL olup, karar tarihi (4.11.2019) itibariyle 3.200,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.