14. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 18/11/2015 gününde verilen dilekçe ile meraya elatmanın önlenmesi ve eski hale iade ile tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın pasif husumet yokluğundan reddine dair verilen 23/06/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Davacı Hazine vekili, davalı tarafından ekip biçilmek suretiyle 322 parsel sayılı köy merasının tamamına tecavüz edildiğini ileri sürerek "Meraya müdahalenin önlenmesine, kal ve tazminata" karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, mera niteliğindeki taşınmaza elatmanın önlenmesi, kal ve tazminat istemine ilişkindir.
Kural olarak, meraların kuru mülkiyeti Hazineye, yararlanma hakkı köy ve belediyelere aittir. Meradan yararlanma hakkı olan köy ve belediyeler yoksun kaldıkları yararlanma nedeniyle haksız elatmanın kaldırılmasını, hayvanlarının yararlanamaması sebebiyle ot bedelini, mülkiyet hakkı sahibi olan Hazine ise, haksız elatmanın giderilmesi ve bunun dışında 4342 sayılı Mera Kanununun 4/4 maddesine dayanarak meralarda meydana gelen tahribat sebebiyle eski hale getirme masraflarının tahsilini haksız eylem sahibinden isteyebilir. Başka bir ifade ile köy ve belediyelerin eski hale getirme masraflarını, Hazinenin de ot bedelinin tahsilini talep etmesine olanak yoktur. Diğer taraftan eski hale getirme bedeli vasfı bozulan meranın ıslah edilmek suretiyle mera vasfının kazandırılması için boş olan arazide yapılacak masraflardır. Başka bir deyişle mera vasfını yitirmiş yerin yeniden eski hale getirilmesi için gerekli olan tohumlama ve benzeri biyolojik teknikler, gübre ve ekim, zararlı ot mücadelesi vd. masrafların bedeli talep edilebilir.
Somut olayda;
Dava konusu 322 parsel sayılı meraya tecavüzü nedeniyle davalı hakkında Yavuzeli Kaymakamlığı İdare Kurulunun 26/05/2011 tarih ve 30 sayılı Kararı ile men kararı verilmiştir.
Mahallinde yapılan keşifte dinlenen tanık beyanları ve keşif sonucu alınan bilirkişi raporuna göre dava konusu 322 parsel numaralı meraya davalının bir müdahalesinin bulunmadığı belirtildiği halde idari men kararı ve men kararına dayanak bilirkişi raporuyla varılan sonucun çelişkili olduğu anlaşılmaktadır. Dava konusu yeri davalının sürüp sürmediği, diğer bir ifadeyle dava konusu alana davalı tarafından el atılıp atılmadığının kuşkuya yer bırakmayacak biçimde belirlenerek davalının kullandığı bir kısım mevcutsa halen kullanıp kullanmadığı, kullanımı terk edilmiş ise hangi tarihte terk edildiği tespit edilmelidir.
O halde mahkemece; Yavuzeli Kaymakamlığı İdare Kurulunun 26/05/2011 tarih ve 30 sayılı Kararına dayalı tutanak ve ekleri de dosya içerisine alınarak mahalli bilirkişi ve taraf tanıkları ile mahallinde yeniden keşif yapılmalı, keşfi izlemeye uygun uzman bilirkişi raporları alınmalı ve sonucuna göre bir karar verilmelidir. Eksik inceleme, araştırmayla davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 03.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.