MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen .../05/2016 tarih ve 2014/500-2016/369 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı banka şubesinden 28/03/2006 tarihinde 22.000,00 TL, 22/09/2010 tarihinde ....500,00 TL, 31/.../2010 tarihinde ....000,00 TL, 14/09/2012 tarihinde ....500,00 TL, .../.../2012 tarihinde 50.000,00 TL bedelli ticari kredi kullandığını, bu krediler için kendisinden 231,00 TL, 367,50 TL, 157,50 TL, 630,00 TL, 918,75 TL olmak üzere toplam ....304,75 TL kredi kullandırım masrafı alındığını, banka tarafından kendisiyle bu masrafların alınacağı konusunda müzakere yapılmadığını, sözleşmenin bir örneğinin kendisine verilmediğini ileri sürerek alınan ....304,75 TL’nin tahsil edildikleri tarihlerden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının ticari kredi kullanması sebebiyle yetkili mahkemenin asliye ticaret mahkemesi olduğunu, davacının bilgisi dahilinde kesintilerin yapıldığını, iddialarının yerinde olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı bankanın söz konusu olayda zorunlu olan masrafları davacıya açıkladığı, yeterli bilgilendirmeyi yaptığı, fahiş olmayan ve piyasa şartlarında makul sayılabilecek ticari kredi komisyon ve masraflarını müşteriden tahsil ettiği, davacının davalı banka şubesinden kullandığı ticari kredilerden masraf alınmasının genel işlem koşullarına aykırılık ve haksız şart teşkil etmediği, alınan bu masrafların davacıya iadesinin gerekmediği, alınan masraf miktarının bankalar arasında uygulanan teamül açısından uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından kullandırılan ticari krediler nedeniyle komisyon ve masraf adı altında davacıdan tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davalı bankanın zorunlu olan masrafları davacıya açıkladığı, yeterli bilgilendirmeyi yaptığı, fahiş olmayan ve piyasa şartlarında makul sayılabilecek ticari kredi komisyon ve masraflarını müşteriden tahsil ettiği, davacının davalı banka şubesinden kullandığı ticari kredilerden masraf alınmasının genel işlem koşullarına aykırılık ve haksız şart teşkil etmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Somut olayda davacı, davalı bankadan 28/03/2006, 22/09/2010, 31/.../2010, 14/09/2012, .../.../2012 tarihlerinde ticari kredi kullanmış olup, kullanılan krediler kapsamında davacıdan komisyon ve masraf adı altında ücret tahsil edildiği ve kredi sözleşme tarihleri dikkate alındığında sözleşmelerin 6098 sayılı TBK"nın yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden önce ve sonra akdedildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda taraflar arasında akdedilen kredi sözleşme tarihleri göz önüne alınarak değerlendirme yapılmalıdır. Mahkemece, 6098 sayılı TBK"nın yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden sonra akdedilen 14/09/2012 ve .../.../2012 tarihli sözleşmeler yönünden TBK m. 20 vd. düzenlenen genel işlem koşulları bakımından inceleme yapılması ve 818 sayılı BK’nın yürürlükte bulunduğu dönemde imzalanan diğer sözleşmeler yönünden ise komisyon oranı hakkında sözleşmelerde hüküm bulunup bulunmadığının incelenmesi ve herhangi bir oran belirtilmemiş olması durumunda emsal banka uygulamaları araştırılıp, uyuşmazlık konusu bedelin kredi müşterilerinden tahsiline dair teamül bulunup bulunmadığı, varsa diğer bankalarca hangi oranda tahakkuk ettirildiği, masraf adı altında yapılan tahsilatların neden alındığının açıklattırılması ve buna göre davalı banka uygulamasının yerinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.