Kasten yaralama - 6136 sayılı Kanun"a muhalefet - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14511 Esas 2020/19607 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/14511
Karar No: 2020/19607
Karar Tarihi: 21.12.2020

Kasten yaralama - 6136 sayılı Kanun"a muhalefet - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14511 Esas 2020/19607 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararında, sanık hakkında kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçlarından mahkumiyet kararı verildiği belirtiliyor. Ancak, yaralanmaya ilişkin yeterli rapor alınmadığı ve sanığın savunma hakkının kısıtlandığı gerekçesiyle kasten yaralama suçu bakımından hüküm BOZULMUŞTUR. 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçu bakımından ise temyiz sebeplerinin reddiyle mahkumiyet hükmü ONANMIŞTIR.
- 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi: Ek savunma hakkı
- 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi: Kasten yaralama suçu
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6. maddesi: Adil yargılanma hakkı
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 36. maddesi: Hak arama hürriyeti
- CMK'nin 193. Maddesi: Savunma hakkı
- 5237 sayılı TCK'nin 86. ve 87. maddeleri: Kasten yaralama suçu ve rapor alınması gerekliliği
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Hükümün bozulması ve yürürlükteki kanunlar.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/14511 E. , 2020/19607 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, 6136 sayılı Kanun"a muhalefet
HÜKÜMLER : Mahkumiyetler

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçundan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2)Sanık hakkında kasten yaralamadan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) İddianamede talep edilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No:25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No:29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı “ başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 193. Maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b)Mağdurun yaralanmasına ilişkin Gaziantep Devlet Hastanesinin 18.11.2014 tarihli raporunda yaralanmanın hayati tehlikeye neden olduğunun belirtilmesine karşın, hemopnömotoraksa neden olmadığının ve hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif düzeyde olduğunun belirtildiği, raporun bu haliyle hükme esas alınacak ölçüde yeterli olmaması nedeniyle, mağdurun tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, özellikle söz konusu yaralanmanın hayati tehlikeye neden olup olmadığı hususunu gösterir şekilde, 5237 sayılı TCK"nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.