Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15747 Esas 2022/5143 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekir.
Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için daha önce aynı adrese kanunun gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmış olması ve sanığın adres kayıt sisteminde adresinin de bulunmaması gerekmektedir. Aksi halde 35. maddeye göre tebligat yapılması mümkün değildir.
İncelenen dosyada; sanık ...'ın 29/03/2013 tarihli duruşmada alınan savunmasında, adresini “... mah. 21008 sok. 1/A .../ADANA” olarak beyan ettiği bu adrese mahkemece önce gerekçeli kararın Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarıldığı, tebligatın bila tebliğ edilmesi üzerine bu kez sanığın 10/09/2012 tarihli sorgusunda beyan ettiği "... Mh. N:21 16 Sk. .../ADANA" adresine mahkemece gerekçeli kararın Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarıldığı, tebligatın bila tebliğ edilmesi üzerine bu kez sanığın aynı adresine Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebligat yapılarak karar kesinleştirildiği, bu adrese daha önce usulüne uygun olarak yapılmış herhangi bir tebligat bulunmadığından sanığın MERNİS adresi de tespit edilmeden kendisine 35. maddeye göre yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun ve sanığa gerekçeli kararın yeniden 06/06/2017 tarihinde cezaevinde tebliğ edilmesi üzerine sanığın kararı süresi içerisinde 12/06/2017 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, temyiz isteminin süreden reddine ilişkin 06/09/2018 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek 30/05/2013 tarihli hükmün yapılan incelemesinde;
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b ve 116/1. maddelerinde tanımlanan suçlar için öngörülen cezaların türü ve üst sınırlarına göre, aynı Kanun'un 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık dava zamanaşımının, 30/05/2013 tarihli mahkûmiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 21.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verilmiştir.