MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Osmaniye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.01.2013 tarih ve 2011/462 esas, 2013/67 sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 06.03.2013 tarihinde kesinleşmesinin ardından denetim süresi içerisinde 02.12.2014 tarihinde işlediği 5237 sayılı TCK"nın 157/1 maddesinde öngörülen dolandırıcılık suçunun CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmış ise de; sanığın güncel adli sicil kaydında 5 yıllık denetim süresi içerisinde 02.12.2017 tarihinde işlediği hükmün açıklanmasını gerektiren 158/1-l maddesindeki nitelikli dolandırıcılık suçundan Aksaray 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/12/2018 gün ve 2018/205 esas, 2018/374 karar sayılı ilamı ile verilmiş mahkumiyeti bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Suça konu bilgisayarın çalınmasının ardından başlatılan soruşturma çerçevesinde sanığın başka bir suçtan yakalanması ile müştekiye ait bilgisayarı sattığı yeri göstermesi üzerine müştekiye teslim edildiği dosya kapsamından anlaşılmış ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.03.2013 gün ve 2012/6-1232 Esas - 2013/106 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 763. maddesi uyarınca suça konu eşyayı bir üçüncü kişiye satmak suretiyle zilyetliği devreden sanığın, satıştan elde ettiği menfaati iade etmeden üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı sattığı yeri göstermesi, etkin pişmanlık olarak değerlendirilemeyeceği gibi, eşyanın, satın alan kişiden alınarak müştekiye iade edilmiş olması da 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesi kapsamında sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabulünün mümkün olmaması nedeniyle; çalınan bilgisayarı satın alan ...’nın zararı giderilmediğinden, sanık hakkında koşulları bulunmayan TCK"nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 01/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.