Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1926 Esas 2022/5099 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Müştekinin kapılarını kilitleyerek park ettiği aracının alarmının çalması üzerine yanına gittiğinde, sağ arka kapı kilidinin bozulmuş ve kapının da açık halde olduğunu beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, suça sürüklenen çocuğun eyleminin suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 141/1. maddesi uyarınca uygulama yapılmak suretiyle eksik ceza tayini,
2- Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi ve Çocuk Koruma Kanunu'nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri uyarınca; fiil işlendiği sırada 12-15 yaş ve 15-18 yaş grubu içerisinde bulunan suça sürüklenen çocukların işledikleri fiillerin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiillerle ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin olup olmadığının takdiri bakımından, mahkemece 15- 18 yaş grubu içinde bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal inceleme raporu alınmadan veya alınmaması durumunda gerekçesi kararda gösterilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
3- Kabule göre de;
Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK'nın 141/1, 143, 35 ve 31/3. maddeleri gereğince belirlenen 4 ay 20 gün hapis cezasından, aynı Kanun'un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 3 ay 26 gün yerine 3 ay 27 gün hapis cezasına ve bu cezanın da TCK’nın 50/3, 1-a maddeleri gereğince paraya çevrilmesi sırasında 2.320,00 TL yerine 2.340,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmek suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca yeni hüküm kurulurken kazanılmış hakkın gözetilmesine, 21.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.