Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27212 Esas 2022/5197 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, Bakırköy Adliyesi içinde bulunan baro odasından, katılanın cüzdanını çalması şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-a maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç niteliğinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 142/1-b maddesi uyarınca uygulama yapılması, anılan iki bentte öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrüre esas alınan Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2012 tarihli ve 2012/540 Esas - 2012/1168 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararının, Dairemizin 25.01.2018 tarihli ve 2017/4600 Esas – 2018/330 Karar sayılı ilamı ile 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca kanun yararına bozulmasına, ancak aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle; CMUK’nın 326/son maddesi gözetilerek infazın 1 yıl 8 ay hapis cezası üzerinden yapılmasına karar verildiğinin; böylece 25.01.2018 tarihinde kesinleştiği anlaşılan anılan mahkumiyet kararının, temyiz incelemesine konu dosyadaki suç tarihi olan 12.11.2013 tarihinden sonra kesinleştiğinin ve bu nedenle tekerrüre esas alınamayacağının; ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki 10.04.2013 tarihinde kesinleşen İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.09.2009 tarihli ve 2006/646 Esas - 2009/902 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 2 yıl hapis cezasından ibaret olan mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine, “10.04.2013 tarihinde kesinleşen İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.09.2009 tarihli ve 2006/646 Esas - 2009/902 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 2 yıl hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK’nın 58/6. maddesi gereğince sanığa hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına; ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle, 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesine göre koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, yanılgılı uygulama sonucu hükümde gösterilen Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2012 tarihli ve 2012/540 Esas - 2012/1168 Karar sayılı ilamına konu 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası esas alınarak belirlenmesine” karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.