Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1832 Esas 2022/5095 Karar Sayılı İlamı

Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 05.02.2015 tarihli ve 2014/63 E., 2015/104 K. sayılı kararıyla hırsızlık suçundan suça sürüklenen çocuk ...’ın TCK’nın 142/1-e, 143 ve 31/2. maddelerinden 1 yıl 2 ay hapis ve mala zarar verme suçundan TCK’nın 151/1, 31/2 ve 52/2-4. maddelerinden 1.200,00 TL adli para cezalarıyla ve suça sürüklenen çocuk ...’nin TCK’nın 142/1-e, 143 ve 31/3. maddelerinden 1 yıl 6 ay 20 gün hapis ve mala zarar verme suçundan TCK’nın 151/1, 31/3 ve 52/2-4. maddelerinden 1.600,00 TL adli para cezalarıyla mahkûmiyetlerine karar verildiği, kararın suça sürüklenen çocuklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine yapılan temyiz incelemesi sonunda; Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 11.03.2019 tarihli ve 2019/947 E., 2019/4514 K. sayılı ilamı ile mala zarar verme suçundan kurulan hükümler bakımından ret, hırsızlık suçundan kurulan hükümler bakımından ise onama kararları verildiği, ancak müştekinin 04.01.2014 tarihinde apartman önünde park halinde bulunan motosikletinin çalındıktan sonra 07.01.2014 tarihinde erkek yetiştirme yurduna başka bir suçtan dolayı gelen polis ekiplerine suça sürüklenen çocuk ...’nin olaydan üç dört gün önce müştekinin motosikletini de arkadaşı olan diğer suça sürüklenen çocuk ... ile birlikte direksiyon kilidini kırıp, kablolarını sökmek suretiyle çaldıklarını ikrar etmesi ve çaldıkları yeri göstererek iadeyi sağladıklarının anlaşılması karşısında, müştekiye soruşturma aşamasındaki kısmi iadeye rızasının olup olmadığı sorulup, sonucuna göre suça sürüklenen çocuklar hakkında TCK’nın 168/1-4. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmediği gerekçesiyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 11.03.2019 tarihli ve 2019/947 E., 2019/4514 K. sayılı hırsızlık suçundan tayin olunan mahkûmiyet hükümleri yönünden verilen onama kararının suça sürüklenen çocuklar bakımından KALDIRILMASI ile Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 05.02.2015 tarihli ve 2019/947 E., 2019/4514 K. sayılı kararında hırsızlık suçundan tayin olunan mahkûmiyet hükümlerinin BOZULMASINA yönelik 20.10.2021 tarihli ve KD - 2021/118807 sayılı itirazı üzerine dosya dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin, 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Yargıtay 2. Ceza Dairesinin suça sürüklenen çocuklar bakımından hırsızlık suçuna yönelik onama ilamının kaldırılarak, itirazda belirtilen gerekçeyle hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin bozulması yönündeki Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE ve Dairemizin 11.03.2019 tarihli ve 2019/947 E., 2019/4514 K. sayılı ilamının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
07.01.2014 tarihli Yakalama- Üst Arama ve Muhafaza Altına Alma Tutanağına göre, suça sürüklenen çocukların başka bir suç için kalmış oldukları erkek yetiştirme yurduna gelen polis ekiplerine müştekinin motosikletini de direksiyon kilidini kırıp, kablolarını sökmek suretiyle çaldıklarını ikrar edip, aynı tarihli Teslim Tesellüm Tutanağına göre de motosikleti çaldıkları yeri göstererek müştekiye iadesini sağladıklarının anlaşılması karşısında, soruşturma aşamasında yapılan kısmi iade nedeniyle müştekiye, suça sürüklenen çocuklar hakkında TCK'nın 168/1-4. maddesi uyarınca etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza gösterip göstermediği sorularak müştekinin kısmi iade nedeniyle etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza göstermesi durumunda zararın soruşturma aşamasında giderildiğinin kabulü ile TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.03.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.