Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/25490 Esas 2017/14331 Karar Sayılı İlamı

Mala zarar verme suçundan suça sürüklenen çocuk ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1,39/2-c,31/3,62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 614,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılması ile aynı suçtan sanık ...’ın 5237 sayılı Kanun’un 151/1 ve 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, Kula Asliye Ceza Mahkemesinin 19/06/2013 tarihli ve 2013/74 esas, 2013/208 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 13.04.2017 gün ve 94660652-105-45-2764-2017 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26/04/2017 gün ve 2017/26019 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, 13/05/2013 tarihli olay yeri inceleme tutanağında müştekiye ait ikamete girildiği esnada zarar oluştuğuna dair tespit bulunmadığı, anılan tutanakta sadece pencere kilit mekanizması hizasında sert cisim izi bulunduğunun tespit edilmiş olması ile müştekinin soruşturma ve kovuşturma aşamalarındaki beyanlarında pencerede zarar oluştuğu yönünde ifadesinin bulunmaması karşısında mala zarar verme suçundan beraat yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma talebinin mala zarar verme suçuna ilişkin olması ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca, 27.01.2017 gün ve 29961 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun işbölümüne ilişkin 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararı ile Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü ortak hükümlerinin 4. maddesi gereğince, kanun yararına bozma istemini inceleme görevinin Yargıtay’ın 8. Ceza Dairesi’ne ait olduğu anlaşıldığından, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye TEVDİİNE, 12.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.