Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26783 Esas 2022/5050 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1. UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihi olan 16.12.2014 tarihinde güneşin doğuş saatinin 06:36 olduğu, 5237 sayılı TCK'nın 6/1-e maddesine göre gecenin saat 05:36’da sona ereceği, 16.12.2014 tarihli CD İzleme ve Tespit Tutanağına göre, suça konu aracın saat 06.31’de katılanın oturduğu siteden ayrıldığı ve katılanın eşinin olay günü sabah 06.00 civarında işe gitmek üzere evden ayrıldığı esnada aracı park halinde gördüğünü ifade etmesi karşısında; hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarının gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında hırsızlık suçundan TCK'nın 143. maddesi ve konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK'nın 116/4. maddesi uyarınca hükümler kurulması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2. Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Hatay 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/704 E., 2011/743 K. sayılı ilamı ile mahkumiyetine dair suçu işlediği sırada 18 yaşından küçük olması nedeni ile TCK'nın 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
3. Kabule göre de;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 21.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.