Esas No: 2020/26448
Karar No: 2022/5383
Karar Tarihi: 22.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26448 Esas 2022/5383 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yalnızca tekerrür uygulamasına esas alınan Marmaris 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/445 Esas, 2013/112 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu ve başka da tekerrüre esas mahkumiyetinin bulunmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle lehe olan düzenleme ve TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması nedeniyle hüküm bozulmuştur. Ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesi ile ilgili kısmın çıkartılması kararı verilerek, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hüküm onanmıştır. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. ve 58. maddeleri ile 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi, 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un eklenen geçici 7/2. maddesi gibi kanun maddelerine dikkat çekilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrür uygulamasına esas alınan Marmaris 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/445 Esas, 2013/112 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu ve başka da tekerrüre esas mahkumiyetinin bulunmadığı anlaşılmakla, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, lehe olan bu düzenleme ve TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından; 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanması ile ilgili kısmın çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
