Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/1273 Esas 2015/18952 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından failin taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün gerekçe kısmında sanığın kusursuz olduğu kabul edildiği halde, hüküm fıkrasında yüklenen suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle beraatine karar verilmek suretiyle çelişki yaratılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasında bulunan “sanığa isnat edilen suçun unsurlarının oluşmadığı anlaşıldığından 5271 s. CMK"nın 223/2-a maddesi uyarınca sanığın müsnet suçtan BERAATİNE” ibaresi çıkarılarak yerine “sanığın taksirinin bulunmadığı anlaşıldığından CMK nın 223/2-c maddesi gereğince sanığın beraatine,” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 04.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.