Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/3574 Esas 2015/6394 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3574
Karar No: 2015/6394
Karar Tarihi: 29.09.2015

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/3574 Esas 2015/6394 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum olmuş ve temyiz edilmiştir. Yüksek mahkeme, suçun sanık tarafından işlendiğini kabul etmiş ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığını belirlemiştir. Ancak, mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın haklarının düşünülmediği ve yargılama giderlerinin hesaplanmasının yanlış yapıldığı tespit edilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuş ve sanığın hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksun bırakılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, yargılama giderleri durumunda, hazineye yükletilmesi gereken miktarın hesaplanması istenmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi: Hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kişinin kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksun bırakılması gerektiği belirtilmektedir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3 maddesi: Kişinin yukarıdaki maddedeki hakları dışındaki haklarından mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiği belirtilmektedir.
- CMK'nın 324/4 maddesi: Yargılama giderlerinin hazineye yükletilmesi gereken miktarı belirlemektedir.
- 6352 sayılı Kanun'un 100. maddesi: CMK'nın hesaplanan yargılama giderlerinin terkin edilecek miktarını belirlemek amacıyla değiştirilmiştir.

17. Ceza Dairesi 2015/3574 E. , 2015/6394 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Yargılama gideri olarak hesaplanan 17,90 TL"nin, CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklikle terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığından hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak, yerine ""TCK"nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına"" cümlesinin eklenmesi ve hükümden yargılama giderlerine ilişkin kısmın çıkartılarak yerine ""yargılama gideri olarak hesaplanan 17,90 TL"nin, CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek hazineye yükletilmesine"" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.