Esas No: 2022/202
Karar No: 2022/5304
Karar Tarihi: 22.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/202 Esas 2022/5304 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında verilen hırsızlık suçundaki mahkumiyet kararının, sanığın vesayet altına alınmamış olması sebebiyle babasının temyiz hakkı bulunmadığı anlaşılsa da, sanığın gerekçeli kararın tebliğ edildiği tarihte cezaevinde olduğu ve bu tebligatın usulüne uygun olmadığı anlaşıldı. Sanığın daha sonradan vesayet altına alınmasına ilişkin kararın tebliği üzerine vasi olarak atan babasının temyiz istemi süresinde kabul edildiği ancak sanığa usulüne uygun şekilde herhangi bir tebligat yapılmadığı tespit edildi. Bu nedenle gerekçeli kararın sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edilerek, tebliğ belgesi ile birlikte temyiz dilekçesinin dosyaya eklenmesi ve incelenmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesi kararlaştırıldı.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 35/3. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 263. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre, gerekçeli kararın sanık ile aynı konutta oturan annesine tebliğ edildiği 22.12.2017 tarihinde ve bu tebliğ üzerine vasi olarak babası tarafından temyiz isteminde bulunulan 29.12.2017 tarihinde sanığın vesayet altına alındığına dair bir kararın bulunmadığı, bu nedenle sanığın babasının 29.12.2017 tarihi itibariyle sanık hakkında verilen hükmü temyiz etmeye yetkisi olmadığı anlaşılmış ise de; UYAP’tan yapılan sorgulama neticesinde sanığın, aynı konutta oturan annesine gerekçeli kararın tebliğ edildiği 22.12.2017 tarihinde cezaevinde olduğunun, dolayısıyla gerekçeli karar tebliğinin usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında Çivril Sulh Hukuk Mahkemesinin 20.01.2021 tarihli, 2020/168 E – 2021/96 K sayılı kararı ile verilen ve 18.02.2021 tarihinde kesinleşen vesayet altına alınmasına ilişkin karar ile vasi olarak atanan babası ...’a yapılan 01.10.2021 tarihli gerekçeli karar tebliği üzerine vasi tarafından 11.10.2021 havale tarihli dilekçe ile yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu ve dilekçede gerekçe gösterildiği, ancak usule uygun şekilde sanığa herhangi bir tebligatın yapılmadığının ve sanığın da ayrıca temyize hakkı olduğunun anlaşılması karşısında, gerekçeli karar sanığa usulüne uygun şekilde (Sanığın cezaevinde olması halinde cezaevinde 5271 sayılı CMK'nın 35/3. ve 263. maddelerine uygun olarak bizzat tebliği, aksi halde sanığın son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilerek, tebliğ belgesi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
