Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25200 Esas 2022/5263 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ... ve tanık ...’ın aşamalardaki anlatımlarına göre; sanığın olay günü kimliği tespit edilemeyen 2-3 kişi ile birlikte suça konu işyerine girerek iş yeri dokunulmazlığını ihlal ettiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından 5237 sayılı TCK'nın 119/1.c maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; hükümden sonra 24/10/2019 tarihinde yürürlüğe giren, 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi uyarınca, uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte ve aynı mağdura karşı işlenmiş olması hâlinde uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağına ilişkin düzenleme karşısında; sanığın mala zarar verme suçu ile birlikte işlediği uzlaşma kapsamında bulunmayan TCK'nın 116/2 ve 119/1-c maddelerinde düzenlenen işyeri dokunulmazlığının ihlali suçunun mağdurunun aynı olması nedeniyle sanık hakkında uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmakla; tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 22/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.