Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24253 Esas 2022/5222 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında katılan ...’e yönelik hakaret ve katılanlar ... ile ...’e yönelik tehdit suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan ...’e yönelik kamu görevlisine hakaret suçunun uzlaşma kapsamında bulunmadığı ve sair tehdit suçunun mağdurlarının katılanlar ... ile ... olması sebebiyle birlikte işlenen tehdit suçu bakımından da uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede;
Kararda gösterilen gerekçeye göre sanık hakkında tehdit suçundan TCK’nın 50. maddesinin uygulanmamasına dair mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydındaki Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 13/11/2012 gün ve 2011/148 E., 2012/2750 K. Karar sayılı kararı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK'nın 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa'nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı ve adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başka bir kararın da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkralarından TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II) Sanık hakkında katılan ...’e yönelik mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın katılan ...’e yönelik eylemine uyan TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanığın adli sicil kaydındaki Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 13/11/2012 gün ve 2011/148 E., 2012/2750 K. Karar sayılı kararı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK'nın 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa'nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı ve adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başka bir kararın da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.