Esas No: 2020/24895
Karar No: 2022/5312
Karar Tarihi: 22.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24895 Esas 2022/5312 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, kamuya ait bir malın zarar görmesi, kasten yaralama ve kamu görevlisine hakaret suçlarından mahkum edilmiştir. Kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilemez. Kamu malına zarar verme ve kamu görevlisine hakaret suçlarında ise mahkumiyet hükümleri yerinde bulunmuş ve temyiz itirazları reddedilmiştir. 31.03.2011 tarihli 6217 sayılı kanunun 26.maddesi gereğince doğrudan hükümolunan 3.000 TL adli para cezasının temyizi mümkün değildir. TCK'nın 53.maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi 7242 sayılı Kanunun 10.maddesi ile yapılan değişiklikle mümkün görülmüştür.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, kasten yaralama, kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I - Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II - Sanık hakkında kamu malına zarar verme ve kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
